In dezelfde krant waarin ik tot mei vorig jaar om de andere dag een mooi stukje van Bernard Dewulf zag verschijnen, lees ik vandaag op de eerste pagina dat hij gisteren de Libris Literatuurprijs mocht ontvangen voor zijn boek Kleine dagen. Mooi zo!
De prijsuitreiking, gisteren tijdens een live uitzending van Nova, kan u herbekijken via Uitzending Gemist.
De jury noemde Kleine dagen een fascinerende schildering van de evolutie van het samenleven in een gezin. En ook: een stilistisch kroonjuweel. Beter of mooier kan je het niet formuleren. Maar u moet vooral de stukjes eens lezen, die zijn nog mooier. Het boek vindt u vanzelfsprekend ook in de bib.
De stukjes over zijn gezin, zijn dagelijkse omgeving waren uitermate geschikt om ’s morgens bij de koffie, in de trein of waar dan ook te lezen. Meteen bij het openslaan van de krant. En ’s avonds nog eens, hoopvol wachtend op nog een stukje, overmorgen dan. Maar de stukjes verschijnen niet langer in de krant. Vele mensen, vele vrienden waren daar trouwens best rouwig om.
Maar niet getreurd, we troosten ons dus met Kleine dagen. Een bundeling licht melancholische columns en stukjes proza over zijn opgroeiende kinderen, zijn dagelijkse omgeving. We plaatsen het alvast op de balie. Als u snel bent, kan u het tijdens het komende verlengde weekend (als u bij tenminste bij die gelukkigen bent) helemaal uitlezen en proeven van zinnen als deze:
Het huis is oud, het huis is nieuw. Op stokoude muren ligt een nieuwe pleisterlaag. Hoe het vocht uit de grijze specie wegtrekt en er allengs iets spierwits verschijnt, men wenst het zichzelf ook toe.
Jan Becaus kondigde het gisteren in het late journaal op één als volgt aan:
Dit portret kon u voorafgaand aan de prijsuitreiking al zien op www.librisliteratuurprijs.nl:
Geplaatst door Rudi 
Biblog Lommel 